به نظر می‌رسد جواب منفی به پیشنهاد هدایت تیم ملی، بهترین «نه» علی دایی در دوران فوتبالش بوده باشد.
به گزارش ایسنا، روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «پس از آنکه کمیته فنی فدراسیون فوتبال صلاحیت دراگان اسکوچیچ را برای ادامه حضور روی نیمکت تیم ملی رد کرد، بازار گمانه‌زنی در مورد جانشین او حسابی داغ شد. در این بین یکی از پرتکرارترین اسامی علی دایی بود. مدافعان حضور دایی روی نیمکت تیم ملی عقیده داشتند او این تیم را می‌شناسد و روی بازیکنان نفوذ دارد؛ در نتیجه بهترین فرد است برای جمع‌کردن تیمی که از حواشی فراوان رنج می‌برد.
به عنوان مثال مهدی طارمی که سردسته مخالف‌خوان‌های تیم ملی به شمار می‌آید، کشف خود علی دایی است و طبیعتا در مقابل او مطیع خواهد بود. به علاوه دایی پایگاه اجتماعی بالایی هم دارد و امروز محبوب‌تر از هر زمان دیگری است. با چنین استدلال‌هایی، یک عده شهریار را سوق می‌دادند به پذیرش هدایت تیم ملی. گویا پیشنهاد رسمی هم وجود داشته که خود دایی هم اخیرا در سفرش به جزیره کیش آن را تایید کرد. با این حال دومین گلزن ملی برتر تاریخ فوتبال این پیشنهاد را نپذیرفت و در توضیح آن گفت: «الان زمان مناسبی برای این کار نیست.» به نظر می‌رسد این جواب منفی، بهترین «نه» علی دایی در دوران فوتبالش بوده باشد.
با وجود ابقای دراگان اسکوچیچ هنوز مطمئن نیستیم او در جام جهانی سرمربی تیم ملی ایران باشد. مطلب حاضر هم مربوط به صلاحیت او نیست. سخن صرفا بر سر این است که حضور هر گزینه‌ای به جای اسکوچیچ، یک ریسک بسیار بزرگ برای او محسوب می‌شد. شاید بخشی از افکار عمومی و منتقدان فوتبال در مورد توانایی‌های مربی کروات تردید داشته باشند، اما نوع برخورد با او را هم نمی‌پسندند. به علاوه این یک واقعیت است که اسکوچیچ تیم ملی را در بدترین شرایط ممکن تحویل گرفت و به جام جهانی برد. در نتیجه اگر فرد دیگری جانشین او شود و نتایج لازم را نگیرد، روی وجاهت اجتماعی و تمام کارنامه حرفه‌ای‌اش ریسک کرده است. در آن صورت خیلی‌ها فرد جانشین را فرصت‌طلبی ناکارآمد خواهند خواند که زحمات یک مربی ساکت و بی‌صدا را هدر داد. صد البته فوتبال قابل پیش‌بینی نیست و شاید اصلا مربی بعدی بهترین نتایج را بگیرد، اما در این صورت هم گروهی پیدا خواهند شد که موفقیت مزبور را میراث اسکوچیچ بدانند و بگویند اگر خودش هم می‌ماند همین نتایج را می‌گرفت.»
منبع خبرگزاری ایسنا
