این پایان یک دوره طولانی از مخالفت جمعی بخشی از هواداران پرسپولیس با یک مدیرعامل هر چند پر افتخار و کاریزماتیک بود که در نهایت به سرانجام رسید. روز گذشته در ورزشگاه آزادی، هواداران زن حاضر در استادیوم، بلافاصله پس از ضربه گئورگی گولسیانی که به دور از دستان گندوز، به تور دروازه پرسپولیس چسبید، "حیا کن رها کن" را آغاز کردند. فریاد‌ها روی آخرین درجه قرار داشت و حتی پایین آوردن ولوم در پخش تلویزیونی نیز مانع از شنیدن آن نمی‌شد. این بخشی از یک مخالفت طولانی در طول فصلی بود که با جدایی سه بازیکن مهم و ترک پرسپولیس و حضور آنها در تراکتور به صورت کامل رنگ و بوی متفاوتی به خود گرفت. فصلی که پرسپولیس سعی کرد با دعوی حقوقی و بسیج کردن هواداران از درد جدایی بکاهد، اما در نهایت امروز و پس از ۱۱۹۱ روز به نظر می‌رسد این بازیکنان جدا شده و در صدر آنان علیرضا بیرانوند بود که در نهایت برنده این جنگ فرسایشی، حقوقی و البته هواداری شد.
رضا درویش با کارنامه‌ای مملو از جام و در شرایطی که پس از تلاش چندین ساله برای حضور در پست مدیریت پرسپولیس، روی این صندلی جا افتاده و در طول سالیان حضورش نتایج خوبی را به دست آورده بود، پس از به پایان رسیدن فصلی که بدون هیچ عنوانی به پایان خواهد رسید، تصمیم گرفت این صندلی را به فرد دیگری بسپارد. به خصوص که در پرسپولیس اصولا شعار یک صدا علیه هر فردی (سرمربی یا مدیرعامل) به معنای پایان کار او خواهد بود. اگر چه درویش در مدت حضورش در پرسپولیس، همه افتخارات ممکن جز قهرمانی آسیا را به دست آورده است.
او از زمان حضورش در پرسپولیس با مربیان مختلفی، از یحیی گل محمدی و اوسمار گرفته تا خوان کارلوس گاریدو و اسماعیل کارتال و البته در این بین کریم باقری، کار کرده و در نهایت در شرایطی که سرمربی تُرک قرارداد بلندمدتی با پرسپولیس بسته، دیگر به دفتر باشگاه در خیابان شیخ بهایی مراجعت نخواهد کرد. جایی که آقای مدیرعامل کمی قبل از ظهر، از ورودی زرشکی رنگ آن داخل می‌شد و با آسانسور به دفتر نسبتا مجلل محل کارش می‌رفت و از آنجا همه چیز را زیر نظر می‌گرفت. آن هم در شرایطی که در طول این مدت چندین بار به دلیل اتفاقات فصل نقل و انتقالات، کوچه‌ای که باشگاه پرسپولیس در آن قرار دارد توسط هواداران اشغال شده و شعار‌هایی از زبان آنها به آسمان می‌رسید. شعار‌هایی که به مرور غیر قابل کنترل شد و امسال با وجود جنگ پرسپولیسی‌ها در چند جبهه در نهایت شیشه اتاق مدیرعامل را ترک انداخت.
از آنجایی که پرسپولیس در ۱۰ سال گذشته، در اغلب تورنمنت‌ها برنده جام قهرمانی بوده و تاریخ تازه‌ای را پس از انتخاب برانکو ایوانکوویچ و دوره مدیریت علی اکبر طاهری برای خود نوشته است، هواداران به چیزی غیر از قهرمانی رضایت نمی‌دهند و این توقع فشار زیادی را بر فردی که روی صندلی مدیرعامل نشسته باشد تحمیل می‌کند. البته پرسپولیس از نظر ساختار، شرایط باشگاه، پرداخت‌ها، تیم‌های پایه و نظم اداری، شرایطی کاملا متفاوت نسبت به استقلال دارد و به تازگی نیز زمین شماره دو و سه آزادی را در اختیار خود گرفته تا علاوه بر دو مجموعه بزرگ درفشی فر و شهید کاظمی، تیم اول فوتبالش نیز بتواند شرایط متفاوتی را از نظر امکانات در اختیار داشته باشد.
همه اینها علاوه بر تعامل درویش با مدیران سهامدار اصلی پرسپولیس (بانک شهر) موجب شده که او در کل نمره مثبتی در دوره حضورش در پرسپولیس داشته باشد. با این حال نابلدی در کار فوتبال و تعداد زیادی انتخاب شکست خورده اعم از مربی و بازیکن، کار را به جایی رساند که پیمانه رضا درویش هم پر بشود. اگرچه نزدیکان او نمره مثبتی را برای وی در نظر گرفته و بابت موفقیت او در بسیاری از مسائل حل نشده باشگاه، او را یک مدیرعامل کاملا موفق ارزیابی می‌کنند.
درباره درویش، جدایی و پایان ثبات مدیریتی ۱۲۰۰ روزه در باشگاه پرسپولیس چیز‌های بیشتری خواهیم نوشت. او که جانشین مجید صدری شده و واقعا به پست مدیریتی خود در پرسپولیس علاقه‌مند بود، حالا مدتی استراحت خواهد کرد و در انتظار اتفاقات بعدی خواهد ماند تا با گذشت زمان، قضاوت‌ها درباره او شکل منطقی‌تری به خود بگیرد و البته بخشی از عاقبت به خیری او نیز به عملکرد مدیریت بعدی پرسپولیس بستگی خواهد داشت.
